Hoewel de tijd dat ik alleen ’s avonds van 7 tot half 8 mocht internetten omdat ik anders de telefoonlijn te lang bezet hield me nog vers in het geheugen staat, is de computer in het dagelijkse leven van de gemiddelde kleuter inmiddels volledig geïntegreerd. De laptop op m’n werk staat vol met ‘Eerste stapjes’, ‘Animalworld’ en vele andere spellen en is zelfs uitgerust met kindertoetsenbord en barbiemuis. De kleintjes zijn uren zoet met hun Gameboy of Nintendo en op straat hoef je niet meer uit te kijken voor –compleet met bijpassende outfit- legertje spelende jongetjes; hiervoor zijn immers de schietspelletjes uitgevonden.

Waar ik me vroeger uren kon vermaken met hutten bouwen, lekkende vijvers graven en belletje lellen, komt het gemiddelde jonge grut de bank niet meer af. Noem me ouderwets, maar ik vind al dat hangen achter de computer en voor de tv maar niks. Ik zou er juist voor tekenen om af en toe een uitstapje te mogen maken naar de tijd waarin mijn knuffels konden praten, de schommel de top van de wereld kon bereiken en Sinterklaas nog bestond.

M’n oppaskindje van zes googlede een maandje geleden op ‘het grote geheim wat je mag pas weten als je in groep 5 zit’. Wat zal de Sint ervan zeggen? Tijd om terug te gaan naar het stoepkrijttijdperk?