Ooit had ik het bijna voor elkaar dat m’n ouders een hond kochten. Een Golden Retriever, om precies te zijn. Tijdens mijn zevende verjaardag werd me tijdens een patatje met meegedeeld dat het ‘m tóch niet ging worden. In plaats van een hond, mochten mijn broer en ik allebei een konijn of cavia uitzoeken.

Diezelfde week nog hadden we een hok en bouwde mijn opa een ren zodat ze lekker buiten konden spelen. Bij een konijnenfokkerij kochten we twee vrouwtjes. M’n broer koos de bruine Snuitje, ik ging voor een witte met zwarte vlekken. Ik noemde haar Pokky.

Hoe ik toch in vredesnaam op die naam ben gekomen? Ik heb werkelijk geen idee. Het diertje deed in ieder geval haar naam al in de eerste nacht dat ze bij ons was eer aan. Het pokkebeest molesteerde Snuitje net zo lang totdat mijn ouders wakker werden van het gekerm en mijn nieuwe aanwinst naar een doos verhuisden.

Pokky ging de volgende dag terug naar de fokkerij. Ter vervanging nam ik mijn tweede keuze mee, het grijze zusje van Snuitje. Ook dit beestje werd Pokky gedoopt.

Ruim anderhalf jaar later begon Pokky haar vacht te plukken en een nestje te bouwen. Een paar dagen daarna was Miepje geboren. Miepje was dood: het resultaat van konijnenincest.

De week na de geboorte (en uiteraard eervolle begrafenis) gingen we op vakantie. De konijnen werden gedumpt bij een vriendinnetje die nog dacht dat konijnen leuk waren. Tien dagen daarna werden Blacky, Witje, Speedy, Wipstaartje en Wipsnuitje geboren. Vijf kerngezonde bolletjes pluis.

 Snuitje deed vlak daarna weer eens een van zijn inmiddels welbekende (en geslaagde) ontsnappogingen en aangezien we niet graag wilden dat onze ‘dames’ nóg een nestje zouden produceren, lieten we het maar voor wat het was.

Pokky bleef en Witje (die wel écht een vrouwtje leek te zijn) was de uitverkorene om haar te vergezellen. De rest ging terug naar de fokkerij.

Ik denk dat Pokky en Witje nog een jaar of drie bij ons hebben gewoond. Het was kerstvakantie. Ik kwam thuis en m’n moeder zei dat ze de konijnen had weggegeven aan de schilders die mijn kamer verfden. Of ze diezelfde week nog zijn verwerkt in een kerstdiner? Ik zou het niet weten.