Mijn nieuwe buurjongen speelt trompet.

Dat ik een paar weekenden achter elkaar om acht uur ’s ochtends werd gewekt door een hamer, boor of dichtslaande deuren, oké. Het geluidsniveau van een gemiddelde verhuizing is nou eenmaal niet in dezelfde categorie in te delen als dat van een zuchtje wind. Ik heb daarom vriendelijk zijn excuses in ontvangst genomen voor de geluidsoverlast. Ik dacht er zelfs aan om hem eens uit te nodigen voor een goed gesprek .

Al met al, no hard feelings between mij en de buurjongen. Totdat ik op een doordeweekse avond een zeer spannende film keek. Op datzelfde moment pakte mijn nieuwe buurjongen zijn favoriete instrument en gaf een showtje weg. Hem vervloekend en wensend dat er voor trompetten ook zoiets wordt uitgevonden als koptelefoons, bonkte ik drie keer op de muur en ging ik vervolgens maar zuchtend m’n oordopjes zoeken.

Misschien moet ik maar eens na gaan denken over de aanschaf van een drumstel. Kunnen we samen een bandje beginnen.