Soms heb je zo’n onderbuikgevoel als je iemand ontmoet. Dan weet je dat het allemaal wel goed zit. Toen ik hem laatst zag, wist ik het meteen: dít is ‘m! Sterker nog, ik had hem het liefst zo snel mogelijk met m’n moeder in één ruimte. Nou, dan weet je het wel! Ik viel als een blok voor zijn mooie ogen, verbazingwekkende rust en zachte uitstraling. In één klap hoteldebotel verliefd was ik, misschien ken je dat fantastische gevoel.

Maar goed, mijn kleine neefje Jurre is nu dus tien dagen. En ik ben slechts één van zijn vele fans. Dit wordt er dan ook zo’n eentje die verkering krijgt met het mooiste meisje van de klas, terwijl de juf stiekem verliefd op hém is in plaats van andersom. Zo’n sportieve praatjesmaker die ongetwijfeld harten gaat breken, maar die, als het erop of eronder is, voor je door het vuur gaat. Een ontzettend eigenwijs kind van z’n ouders met een heleboel praatjes, die stiekem gewoon ontzettend lief is. En dan ook nog met het avontuurlijke van z’n moeder, het positieve van z’n vader, en hopelijk een beetje moois van ons allemaal.

Maar Jurre, begrijp me niet verkeerd. Jij bent natuurlijk ook maar gewoon een mens. Je zult je ouders slapeloze nachten bezorgen, de juf zo nu en dan het bloed onder de nagels vandaan halen, vervelend zijn tegen andere kinderen en niet altijd braaf doen wat je wordt gevraagd. Je zult je bord niet leeg willen eten, je speelgoed niet op ruimen en boos worden om niks. Als je tussendoor maar doet wat je kunt. Als je net als je vader iemand wordt die overal best wel goed in is in plaats van een profvoetballer, is het namelijk ook gewoon goed.

En als je eens boos bent of verdrietig, of eens van huis weg wil lopen na een ruzie met pap en mam, dan kom je maar gezellig bij tante Marloes logeren. Kom ik je gewoon halen, en dan bakken we samen pannenkoeken of zo. En als je daar al lang te stoer voor bent, bestellen we pizza met bier. En dan geef ik je goedbedoeld advies waar je eigenlijk niks aan hebt, zoals een echte tante betaamt. Dan vertel ik mooie verhalen over je vader toen ie klein was, en dat hij ook niet altijd zulke hoge cijfers haalde. Maar dat ie wel altijd voor z’n kleine zusje op kwam als het nodig was, net als jij.

En dat dus iedereen z’n mooie en z’n minder mooie kanten heeft, maar dat dat prima is. Want je bent nu al perfect, gewoon zoals je bent.