Tijdens mijn hbo studie had ik de talen Engels, Duits, Frans en Spaans. Hoewel het met die eerste drie wel redelijk goed is gekomen, was Spaans nooit mijn sterkste vak. Nog steeds kan ik tot tien tellen, me voorstellen en uitleggen waar ik woon, maar een diepgaand gesprek kan ik niet voeren.

Een paar maanden geleden voorspelde ik al dat ik compleet kansloos ben wat wiskunde betreft. Na acht weken buffelen, uren bijles, talloze slapeloze nachten en een hoeveelheid tranen waarover ik het maar niet zal hebben, was het half november zover: Het Tentamen.

Na de zoveelste slapeloze nacht zat ik om zeven uur ’s ochtends in de trein, om later samen met honderden moedeloze medestudenten de opgaven open te slaan. De tip “Begin met de sommen die je snapt en sla de rest over,” resulteerde erin dat ik na vijf minuten lezen compleet in paniek maar weer bij som 1 begon.

Je raadt het al: ik had een vier.

Of, om precies te zijn, een 4,1. Een cijfer waarmee ik met de cursus die ik de afgelopen weken volgde in de hoop dat dan de herkansing beter te doen zou zijn, op het randje van de ‘gevorderden’ groep belandde. Oftewel: er was nog hoop.

Na acht weken huiswerk maken in één week tijd, vrijdag- en zaterdagavonden in een stoffig bijleslokaaltje, talloze slapeloze nachten en een hoeveelheid tranen waarover ik het nog steeds niet wil hebben, was het zover: Het Hertentamen.

Hoewel ik al nachten getallen droomde, moeiteloos formules opdreunde en zelfs de definitie van een vier regels tellende theorie van A tot Z kende (altijd al goed geweest in het stampen van zinnen met al die talen), was het opnieuw geen pretje…

Ondanks het feit dat ik verder al mijn tentamens heb gehaald met zevens en achten, ben ik met een onvoldoende voor wiskunde niet meer welkom op de uni. In afwachting van mijn cijfer kijk ik daarom dagelijks stiekem op Monsterboard, terwijl ik allerlei scenario’s bedenk die erger zouden zijn dan het falen van mijn studie:

1. Mijn huis met daarin al mijn zorgvuldig bij elkaar gespaarde spulletjes, foto’s en wat al niet meer kan afbranden;
2. ik kan uitglijden op de bevroren stoep, op de weg belanden en onder een auto komen;
3. ik had tienermoeder kunnen worden (maar dat kan gelukkig al een paar jaar niet meer).

Conclusie: het had vele malen erger gekund. En zo lang de cijfers nog niet bekend zijn, is er in ieder geval nog hoop. Spaans sloot ik immers ook af met een zes.