Na vijf minuten samen snorkelen bedacht ik dat ik het koraal wel even op eigen houtje kon verkennen. De combinatie van mijn talent voor de schoolslag met flippers aan, mijn neus die op onverklaarbare wijze onmogelijk afgesloten kan worden voor water en de snorkelbril op mijn hoofd die telkens volliep met liters zee, zorgde ervoor dat ik me al snel, redelijk in paniek amper een halve meter boven het koraal bevond. Dankzij mijn goed geoefende schoolslag (na mijn A-diploma ging het mis) stootte ik m’n knie, waarbij ik (oeps oeps) zowel de natuur als mijn huidje beschadigde. Gelukkig heb ik een hoge pijngrens.

De man die ons deze snorkeltrip verkocht, haalde ons over met het argument dat er die dag een grote groep Nederlanders mee zou gaan. We zouden vier plekken bezoeken, waaronder Paradise Island, waar je heerlijk kon zonnen en snorkelen. Uiteraard waren we de enige Nederlanders en keerden we onderweg naar het eiland na vijf minuten tegen de golven in schommelen om vanwege een jankende Russin. Desondanks was het een prachtige trip, vooral dankzij mijn persoonlijke coach en de geniale vissen.

Hoewel het stoten van m’n knie en die keer dat ik fanatiek in het zwembad sprong op een plek waar het achteraf maar 40 cm diep bleek te zijn behoorlijk pijnlijk waren, was het toppunt toch wel in Hurghada centrum. Gekleed in korte broek en hempje werd ik afkeurend nagestaard door menige burka en man-in-gewaad. Gelukkig maakten we kennis met onze gids Ahmed: oud-bokser en in het bezit van een babyroze telefoon (“You want to buy it?!”) met moskeeringtone. Ook had ie twee vrouwen. Gekocht voor wat grammetjes goud. Hoe je aan zo’n vrouw komt? “Just ask her family how much she costs, pay and take her home.”

Terwijl mijn wederhelft wel érg geïnteresseerd was in deze gang van zaken en ik me afvroeg of ik überhaupt het land ooit nog zou verlaten, werd ik in een ware Egyptische jurk gehesen. Eindelijk niet meer underdressed, wel flink voor paal. De mannen vonden het fantastisch, ik voelde me als een chihuahua met badjas aan. Desondanks ben ik op de foto gegaan onder het motto ‘deze laten we nooooooit aan iemand zien’. Inmiddels staat ie op Facebook.

Al met al hebben we een fantastische vakantie gehad. Hoewel ik dagelijks verloor met poolen en pinball, speelden we toch maar mooi gelijk met midgetgolf. En over die avond dat ik hem vijf keer versloeg met pesten hebben we het maar even niet. In de Egyptische machocultuur hoor je als vrouw namelijk thuis te blijven, schoon te maken, zo vaak mogelijk te bevallen en vooral: je mond te houden.

Vooral wat betreft dat laatste is het maar goed dat ik in Nederland geboren ben.