“Opnieuw sneeuw op komst”, luidt de voorpagina van Nu.nl. Met heimwee denk ik terug aan vorige week, toen mijn zonnebril de primeur van voorjaar 2013 beleefde en ik het voor het eerst in maanden een genot vond om op de trein te moeten wachten. Ik ben een zomerkind, geboren in augustus en totaal niet gemaakt voor winter. Sneeuw, warme chocolademelk en wintersport kunnen me gestolen worden zodra de eerste blaadjes aan de bomen groeien en het weer wat langer licht wordt. Want wat is er nou mooier dan zomer?

’s Zomers kun je van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat in je bikini op het balkon zitten met een goed boek en een enorme kan citroenranja. Je kunt barbecueën tot je niet meer in je korte broek past. Je kunt elke dag slippers aan, omdat die eigenlijk bij vrijwel elke outfit passen. En terwijl je ruikt naar zoete zonneolie, geniet je met gesloten ogen van niets meer dan de zon, een handdoek en een relaxt achtergrond muziekje. Met je blote tenen in het zand breng je zo veel mogelijk weekenden door op festivals, terwijl je stiekem lacht achter je zonnebril.

Ik ben er helemaal klaar voor: eind januari kocht ik al een nieuwe zomerjas, mijn Ray Ban maakt weer standaard uit van de spullen die ik dagelijks meezeul, en zelfs m’n benen zijn al bruin genoeg om korte rokjes te kunnen dragen. De voorraad boerenkool in de vriezer is bijna op en m’n winterdekbed zit in de was.

Nog een poosje, dan kunnen we weer ‘met zonder’ jas buitenspelen, terrasjes pakken en vol energie vroeg opstaan. ’s Avonds nog even de stad in om een half uur in de rij te staan voor een lekker ijsje, en daarna toch nog een rondje hardlopen omdat het eindelijk een beetje afgekoeld is.

En zullen we dan dit jaar eens proberen om niet te zeuren over die benauwde trein, die felle zon en die kapotte airco? Maar gewoon proosten op het zonnigste, warmste, en kleurrijkste seizoen? Uiteraard mét citroenranja, op mijn balkon.